راتیان نوآوری و خلاقیت
در زمینه آب‌بندی و عایق‌سازی، استفاده از طیف گسترده‌ای از پلیمرها به عنوان یکی از روش‌های موثر مطرح است. پلیمرها با دارا بودن ویژگی‌های آب‌بندی و جلوگیری از نفوذ آب، می‌توانند پوششی مطمئن برای انواع مختلف مواد که در معرض رطوبت قرار دارند، فراهم کنند.
پوشش‌های پلیمری بر اساس نوع ماده مصرفی طبقه‌بندی می‌شوند و به طور کلی، یک نوع پوشش رنگی هستند که از پلیمر تشکیل شده‌اند. این پوشش‌ها از انسجام و مقاومت بالایی در برابر خوردگی و آسیب‌دیدگی برخوردارند. در این مقاله، به معرفی پوشش‌های پلیمری، انواع مختلف آن‌ها، کاربردها و ویژگی‌های مربوطه خواهیم پرداخت.
اجزای تشکیل‌دهنده پوشش پلیمری
مواد پوششی: مواد پوششی در این دسته، ترکیباتی هستند که بدون نیاز به حرارت سخت می‌شوند و با استفاده از روش‌هایی نظیر قلم‌مو، غلطک، اسپری، ماله و شانه بر روی سطوح بتنی اعمال می‌شوند. این مواد می‌توانند به صورت بدون حلال یا همراه با حلال اجرا گردند.
مواد نفوذکننده: این مواد معمولاً بر پایه رزین اپوکسی با ویسکوزیته پایین هستند و به آسانی به داخل سطوح بتنی نفوذ می‌کنند، که این ویژگی باعث می‌شود در بهبود مقاومت سایشی و کاهش گرد و غبار سطوح بتنی، به ویژه در ساختمان‌های صنعتی، موثر باشند.
پرایمرها: از پرایمرها برای مسدود کردن تخلخل‌های موجود در سطح بتن استفاده می‌شود. این مواد پایه‌ای از رزین‌های با ویسکوزیته پایین تشکیل شده‌اند که در اغلب موارد با حلال‌ها یا رقیق‌کننده‌های واکنش‌پذیر ترکیب شده‌اند.
لایه‌های میانی: این لایه‌ها برای تسطیح سطوح بتنی و جلوگیری از واکنش لایه‌های بعدی پوشش با سطح زیرین استفاده می‌شوند. به عنوان مثال، در سیستم‌های پوششی که از رزین‌های فوران یا فنول فرمالدئید استفاده می‌کنند، لایه‌های میانی می‌توانند مانع از خوردگی سطح بتنی شوند.
پوشش‌های ماله‌کشی: این پوشش‌ها بر اساس نوع رزین مورد استفاده، می‌توانند به صورت سخت و شکننده یا نرم اجرا شوند و بسته به نیاز، در یک یا چند لایه اعمال می‌شوند.
پوشش‌های خودتراز: این پوشش‌ها از مواد پلیمری تشکیل شده‌اند که پس از ریخته شدن بر روی سطوح به طور خودکار پخش و تراز می‌شوند و به صورت سخت یا نرم قابل اجرا هستند.
پوشش‌های مسلح شده با الیاف: این پوشش‌ها از چندین لایه الیاف تشکیل شده‌اند که با رزین‌های خاصی اشباع می‌شوند و ضخامت هر لایه به مواد تقویت‌کننده بستگی دارد.
پوشش‌های نهایی: این پوشش‌ها بر روی لایه‌های مسلح شده یا مستقیماً بر روی پرایمر اعمال می‌شوند و وظیفه آب‌بندی نهایی را بر عهده دارند.
لایه‌های آب‌بند: لایه‌های آب‌بند معمولاً بر پایه آسفالت بوده و شامل ورق‌های قیری هستند که دارای پشتیبان‌های فلزی یا پلیمری می‌باشند.
شمشه‌کشی: این لایه، بر روی سطوح بتنی به منظور دستیابی به مقاومت شیمیایی و مکانیکی بالا اجرا می‌شود و به دو دسته رزینی و آسفالتی تقسیم می‌شود.
پوشش‌های آب‌بند: این پوشش‌ها که همان پوشش‌های نهایی نیز محسوب می‌شوند، علاوه بر آب‌بندی، به دلایلی مانند ایجاد سطح صاف و هموار و مقاومت الکتریکی استفاده می‌شوند.
کفپوش پلیمری اپوکسی
کفپوش اپوکسی، یکی از پوشش‌های مناسب برای کف‌های بتنی و فلزی در کارگاه‌ها، کارخانه‌ها، انبارها و دیگر مکان‌های صنعتی است. این کفپوش از ترکیب رزین اپوکسی و یک سخت‌کننده به دست می‌آید و در سه مرحله اجرا می‌شود.
مزایای کفپوش اپوکسی:
مراحل اجرای کفپوش اپوکسی
ساب زدن کف و زدودن گرد و غبار محیط: برای ایجاد سطحی تراز و صاف، قبل از شروع کار سطح باید کاملاً صاف و تراز شود و گرد و غبار از بین برود.
اجرای پرایمر: پرایمر اپوکسی برای نفوذ بهتر به سطح زیرین استفاده می‌شود.
ریختن مرحله اول کفپوش اپوکسی: در این مرحله، یک لایه اپوکسی بر روی کف ریخته می‌شود و در صورت نیاز، از توری پلیمری برای تقویت کف استفاده می‌شود.
ریختن مرحله دوم کفپوش اپوکسی: در این مرحله، روکش نهایی اعمال می‌شود و دانه‌های رنگی به مواد اپوکسی افزوده می‌شوند.
کفپوش پلیمری پلی‌یورتان
کفپوش پلی‌یورتان یکی از انواع پوشش‌های پلیمری است که به دلیل ویژگی‌های منحصربه‌فرد خود، در فضاهای باز و سالن‌های ورزشی مورد استفاده قرار می‌گیرد. این کفپوش دو جزئی است و بدون حلال، چسبندگی بالایی به سطوح بتنی، چوبی و فلزی دارد.
مزایای کفپوش‌های پلی‌یورتان:
نحوه اجرای کفپوش پلی‌یورتان:
تفاوت کفپوش اپوکسی و کفپوش پلی‌یورتان
کفپوش اپوکسی به دلیل مقاومت بالا و قدرت فشرده‌سازی بیشتر، مناسب‌تر از کفپوش پلی‌یورتان است. اما کفپوش پلی‌یورتان به دلیل انعطاف‌پذیری بالا، در برابر خراش و سایش مقاومت کمتری دارد و برای فضاهایی که به انعطاف بیشتری نیاز دارند، مانند سردخانه‌ها، مناسب‌تر است.